Żywy Różaniec

różOdmawiajcie tę modlitwę z gorliwością i prostotą, aby zaczerpnąć radości ze spełnionych obowiązków, siły do stawiania czoła wobec nieuniknionych trudności, jakimi jest przepełnione życie ludzkie, odwagi na każdy dzień kontemplacji przyszłej chwały, obiecanej przez Boga swoim wiernym sługom.

Jan Paweł II, 1983 r.

Papieskie Intencje Apostolstwa Modlitwy na 2018 rok

STYCZEŃ
Aby w krajach azjatyckich chrześcijanie, wraz z innymi mniejszościami religijnymi, mogli żyć swoją wiarą w pełnej wolności.

LUTY
Aby ci, którzy sprawują władzę materialną, polityczną lub duchową, nie pozwolili, by rządziła nimi korupcja.

MARZEC
Aby cały Kościół uznał pilną potrzebę formacji do rozeznania duchowego w aspekcie indywidualnym i wspólnotowym.

KWIECIEŃ
Aby odpowiedzialni za idee i sposób zarządzania w gospodarce mieli odwagę odrzucać gospodarkę wykluczającą i by potrafili otwierać nowe drogi.

MAJ
Aby wierni świeccy wypełniali swoją specyficzną misję, wykorzystując swoje twórcze zdolności, by odpowiadać na wyzwania dzisiejszego świata.

CZERWIEC
Aby sieci społecznościowe sprzyjały solidarności i poszanowaniu drugiego w jego odmienności.

LIPIEC
Aby kapłani, którzy w trudzie i samotności żyją swoją pracą duszpasterską, czuli się wspomagani i pokrzepiani przez przyjaźń z Panem i braćmi.

SIERPIEŃ
Aby wielkie wybory ekonomiczne i polityczne chroniły rodziny jako skarb ludzkości.

WRZESIEŃ
Aby młodzież na kontynencie afrykańskim miała dostęp do edukacji i pracy we własnej ojczyźnie.

PAŹDZIERNIK
Aby osoby konsekrowane rozbudziły swój zapał misyjny i były obecne wśród ubogich, zepchniętych na margines i tych, którzy nie mają głosu.

LISTOPAD
Aby język serca i dialogu przeważał zawsze nad językiem oręża.

GRUDZIEŃ
Aby osoby zaangażowane w posługę przekazu wiary potrafiły znaleźć język właściwy dla dzisiejszych czasów, w dialogu z kulturami.

Różaniec święty jako dar miłości

Nazwa „różaniec” wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, które symbolizowały różne cechy. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty, a odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Boskiej róż. Dlatego modlitwę tę nazywano wieńcem z róż, czyli różańcem.

Za ojca różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała objawić się Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Tamten różaniec nie przypominał jednak dzisiejszego. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV w. dzięki dominikaninowi Alanusowi a la Roche (1428-1475). Ustalił on liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”. Dla rozpowszechnienia tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe.

Modlitwa różańcowa szybko zyskała aprobatę Kościoła i była traktowana jako oręż przeciw wrogom wiary. Kiedy w dniu 7 października 1571 r., w okolicach Lepanto, starły się siły najeźdźców muzułmańskich z flotą chrześcijańską, a od rezultatu tej bitwy zależała wolność Europy, papież Pius V wezwał wszystkich katolików do modlitwy różańcowej. Po zaciętej, trwającej wiele godzin bitwie, zwycięstwo chrześcijanom przyniosła niespodziewana zmiana wiatru, który uniemożliwił manewry wojskom tureckim. Pius V uczynił 7 października dniem Matki Bożej Różańcowej. Papież Klemens XI, po zwycięstwie nad Turkami pod Belgradem, w roku 1716 rozszerzył to święto na cały Kościół, a w roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie „Królowo Różańca świętego, módl się za nami”.

Rodzina Żywego Różańca

Z powstaniem Wspólnoty Żywego Różańca wiąże się kilka wydarzeń.

Pierwszym z nich było ustanowienie przez Papieża Piusa V w 1571 r. święta Matki Bożej od Różańca, z poleceniem obchodzenia go na pamiątkę zwycięstwa pod Lepanto oraz ku czci Błogosławionej Dziewicy, każdego roku w dniu 7 października.

W roku 1825 we Francji w Lyonie, Paulina Jaricot założyła Stowarzyszenie Żywego Różańca, które wkrótce stało się popularne w całej Francji. Wkrótce Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Papież Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. W roku 1883 natomiast Papież Leon XIII ustanowił w całym Kościele październikowe nabożeństwo różańcowe.

Rodzina Żywego Różańca jest wspólnotą której głównym zadaniem jest codzienna modlitwa w wyznaczonej na każdy miesiąc intencji. W każdym objawieniu Matka Boża prosiła zawsze: „Odmawiajcie codziennie różaniec”, a w Fatimie oznajmiła, że jest „Królową Różańca Świętego”.
Rodzina Różańcowa składa się z poszczególnych Róż, którą tworzy 20 osób – każda z tych osób odmawia codziennie tylko jedną Tajemnicę Różańca. W ciągu dania jednak odmówiony zostaje przez wszystkich członków danej Róży cały różaniec.

Obowiązkiem każdego członka Żywego Różańca jest:

  • codzienne odmawianie jednego dziesiątka różańca;
  • udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych;
  • częste przystępowanie do sakramentów świętych
  • udział w nabożeństwach maryjnych;
  • rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską (każdy w miarę swoich możliwości; pomoc w Parafii, ofiarowanie cierpienia…);
  • odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór świętych;
  • udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy (w wielu Parafiach jest piękny zwyczaj zamawiania Mszy św. za zmarłego przez pozostałych członków danej Róży).

Działalnością apostolską jest także zachęcanie przez członków Żywego Różańca innych osób, by przystąpiły do wspólnoty i podjęły wynikające z tego uczestnictwa zobowiązania.

Z przynależnością do Żywego Różańca związany jest przywilej zyskiwania odpustu zupełnego (na mocy specjalnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967 r.) aż osiem dni w ciągu roku. Mianowicie w dniu przyjęcia danego członka do Żywego Różańca (czyli w rocznice) oraz w następujące święta: Narodzenia Pańskiego, Zmartwychwstania Pańskiego, Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (25 marca), Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia), Królowej Różańca Świętego (7 października), Niepokalanego Poczęcia Maryi (8 grudnia), Ofiarowania Pańskiego (Matki Boskiej Gromnicznej – 2 lutego). Odpust ten można zyskać pod zwykłymi warunkami, czyli przystąpić w danym dniu do Komunii św. i pomodlić się w intencjach Papieża.

Na czele każdej Róży stoi zelator, który:

  • sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie;
  • dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym;
  • zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich;
  • odwiedza chorych członków i otacza ich troską;
  • czuwa by Róża posiadała pełny skład czyli 20 osób (jest to jedno z ważniejszych obowiązków zelatora);
  • pilnuje, aby Róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie;
  • utrzymuje stałą łączność miedzy Różą a Księdzem Proboszczem.

więcej na www.zr.diecezja.pl